12. edycja festiwalu Nostalgia wybrzmiała jazzowymi oraz premierowymi aranżacjami kompozycji Krzysztofa Komedy, którą młodzi jazzmani odmienili przez różne przypadki muzyczne. Wydarzeniem specjalnym był koncert-epitafium poświęcony twórczości Gii Kanczelego. Dziękujemy, że byliście z nami!
W roku ogłoszonym przez UNESCO rokiem Krzysztofa Komedy, jego muzyka zabrzmiała w holu zabytkowej części Muzeum Narodowego przy Alejach Marcinkowskiego – trzy kamienice od mieszkania, w którym dorastał. Na kompozycje legendy polskiego jazzu spojrzeli młodzi przedstawiciele dzisiejszej awangardy. Usłyszeliśmy Komedę w przedpremierowych greek-jazzowych aranżacjach Aresa Chadzinikolau, bracia Oleś i Bartosz Pieszka przełożyli jego twórczość na wibrafon, kontrabas i perkusję, a Piotr Orzechowski „Pianohooligan” i Kuba Więcek przedstawili improwizowaną opowieść o procesie twórczym Trzcińskiego. Na festiwalu Nostalgia jego twórczość odmienialiśmy przez wszystkie muzyczne przypadki.
– Przekroczenie muzycznych konwenansów było niezwykle oczyszczające, budziło dreszcze ekscytacji, że ta muzyka żyje, że nie jest jedynie odgrywana, nie jest obowiązkowym materiałem do przypomnienia w ramach obchodów rocznicy. Ona brzmi, pulsuje pod skórą, drąży i pozostawia nas w zachwycie, w oczekiwaniu. Żywioł przeszedł przez Poznań, wyburzył tablicę pamiątkową, rozdarł książki wspominkowe, starł kurz ze zdjęć i listów. Komeda wrócił na Aleje Marcinkowskiego. Wciąż jest pionierem – pisze Aleksandra Kujawiak w recenzji koncertu Aresa Chadzinikolaudla portalu kultura.poznan.pl.
– Dobudowywanie własnego pryzmatu stanowiło dialektykę pomiędzy zakorzenioną w przeszłości twórczością Komedy, a historycznym i kulturowym bagażem interpretacji i skojarzeń z tą muzyką. (...) Orzechowski i Więcek z energią i rozmachem z lirycznego brzemienia przechodzili do ukrytych w myślach kompozytora demonów – relacjonuje dla portalu kultura.poznan.pl Katarzyna Nowicka.
Nostalgia to nie tylko muzyka, to od początku także film i spotkania. Tym razem, w budynku Arkadii – gdzie w latach 50. odbywały się słynne próby Sekstetu Komedy – obejrzeliśmy filmy dokumentalne o kompozytorze oraz spotkaliśmy się z producentem filmowym Jerzym Kapuścińskim i scenarzystą Łukaszem M. Maciejewskim, aby porozmawiać o planach na pierwszą fabułę o Komedzie. Pierwszego dnia festiwalu cofnęliśmy się myślami do ubiegłorocznej Nostalgii poświęconej twórczości Gii Kanczelego – Marcin Murawski i Nino Jvania zagrali prapremierowo koncert z jego kompozycjami Miniatury teatralne i filmowe na altówkę i fortepian. Program Nostalgii po raz pierwszy został poszerzony o sztuki wizualne – w Muzeum Narodowym podczas trwania festiwalu można było zobaczyć wystawę Ramana Tratsiuka Permanentne odbicia.
– Raman Tratsiuk intryguje pomysłem i wnętrzami ludzkich przedpokoi. Prowokuje też pytanie jak osobliwe obrazy oglądają nasze własne lustra – podsumował wystawę Bartek Grześkowiak, uczestnik warsztatów Krytyka w praktyce, które po raz piąty organizowaliśmy wraz z Fundacją Meakultura.
Ten muzyczny weekend nie byłby możliwy, gdyby nie nasi sponsorzy i partnerzy. Dziękujemy Miastu Poznań i Samorządowi Województwa Wielkopolskiego oraz firmom Ciech i Tempus, którzy od lat wspierają Nostalgię. Ogromne podziękowania kierujemy również do nowych sponsorów, czyli do firm Celtech i Rehasport. Dziękujemy Teatrowi Muzycznemu, który wspólnie z nami współorganizował pierwszy dzień festiwalu. Specjalne podziękowania dla Yamaha Music Polska za wypożyczenie fortepianu na finałowy koncert Nostalgii. Dziękujemy Muzeum Narodowemu w Poznaniu za możliwość zorganizowania festiwalu w przepięknym holu zabytkowej części budynku oraz Centrum Informacji Kulturalnej, które od lat cierpliwie wspiera nasze działania. Szczególną wdzięczność kierujemy w stronę Fundacji Meakultura, dzięki której po raz piąty zorganizowaliśmy warsztaty krytyki muzycznej Krytyka w praktyce!
Za zaangażowanie, zapowiedzi i recenzje dziękujemy tegorocznym patronom medialnym, czyli Programowi II Polskiego Radia, magazynom „Presto” i „Czas Kultury”, IKS-owi oraz portalowi kultura.poznan.pl, a także „Gazecie Wyborczej Poznań”. Szczególne podziękowania kierujemy do firmy AMS, dzięki której nostalgiczna identyfikacja ożywiła ulice Poznania. Bardzo nam także miło, że odwiedziła nas TVP Kultura.
Jednak najmocniej dziękujemy nostalgicznej publiczności – dziękujemy za Waszą obecność i muzyczną wrażliwość.